Pastacıda alışveriş yapıp, oğlunun çantasına sevdiği çörekleri koyan anne, kasada ödemeyi yapıp çıkıyordu ki oğlunun gözlerinin rengarenk kurabiyelere takıldığını fark etti. Oğlu çok severdi bu tatlı mucizeleri:

-İstersen birkaç kurabiye seçebilirsin reyondan, diye önerdi.

Oğlu:

-Hayır istemiyorum, diye yanıtladı annesini.

Dükkandan çıktılar, birkaç adım ilerlediler ve anne oğluna:

-Hayret, çok severdin o kurabiyeleri, neden istemedin? Diye sorunca oğlu şu muhteşem yanıtı verdi annesine:

-Biz çıkarken dükkandan bir anne ile iki çocuk giriyorlardı içeriye. Sen ödemeyi yaparken, çocuklar annelerinden kurabiye istemişlerdi. Anneleri sadece poğaça almak için dükkana girdiklerinden dolayı “hayır” dedi. Büyük çocuk ses çıkarmadı ama küçüğü ağlamaya başladı. İşte tam o sırada sen bana kurabiye isteyip istemediğimi sormuştun ve büyük çocuk ikimizi dinliyordu. Bu sebeple “hayır” dedim. Onların canlarının istediği bir şeyi ben nasıl yiyebilirdim? Hem yesem bile o yediklerim bana gıda olabilir miydi anneciğim?

İşte bu muhteşem çocuk benim oğlum…

Dua edebildim…..Başka bir şey diyemedim.

Lütfen maşallah lutfediniz evladıma.